Noortje op de Hilt

DE DAPPERE DODO’S VAN DE HILT KUNNEN BIJNA NIET MEER WACHTEN!

Al maanden leven de acht leerlingen van De Hilt ernaar toe: hun maatschappelijk stageverblijf in Mongolie van 15 tot 30 april. Ze bereiden zich langzaam voor op hun reis. Op 14 augustus van het afgelopen jaar ging ik op Omroep Helmond tijdens mijn uitzending

“In het diepe” met dit unieke project. Ik vond dat daar alle reden toe was. Want was het mooi om een prachtig samenwerkingsverband op deze wijze te zien groeien en bloeien tussen school De Hilt en Stichting Dappere Dodo’s. Ik was nieuwsgierig en geïnteresseerd in het verdere verloop. Hoe zou dat allemaal in zijn werk gaan? Nu is het maart en het is nog zo’n zes weken verwijderd van de  dag van vertrek van de leerlingen. Fritz, creatief therapeut en Stanny, taaltrainer Engels  zitten inmiddels al enkele maanden in Mongolië. Er gebeurt nu veel op De Hilt, op weg er naar toe. Ik was blij verrast, toen Natalie, directeur Dappere Dodo’s mij vorige week belde over dit project. Ze vertelde over de voortgang van de voorbereidingen. Iedere vrijdag komen ze allemaal bij elkaar. Besprekingen, waarbij o.a. de paspoorten en inentingen aan de orde komen en nog veel meer. Of ik interesse zou hebben, om mee aan te schuiven tijdens deze bijeenkomsten. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Want hoe staan de kinderen er nu in? En hoe leven ze naar deze stageperiode toe? Deze zaken spelen door mijn hoofd, als ik op vrijdagmiddag de school binnenwandel. Wanneer ik kennis maak met Willemien, orthopedagoog op De Hilt, valt het me meteen op, dat de kinderen van het Lotus Children’s Center een grote plek in haar hart hebben. In dat weeshuis en op die school in Ulaanbaatar, hoofdstad van Mongolië, vindt de maatschappelijke stage plaats. Even later loop ik met Natalie, Willemien en Nicole (stagebegeleidster) naar een ruimte, waar de leerlingen zich bij ons zullen voegen. Al snel komen ze binnen. Het doet goed om Bart en Brenda weer te ontmoeten. Maar ik vind het ook fijn om de anderen te leren kennen: Rob, Urbaan, Quido, Martijn en Thijmen. Bram is er niet bij. Hij is ziek. Maar hem tref ik zeker een volgende keer. Frank, de cameraman van Dappere Dodo’s is er ook. Hij gaat mee naar Mongolië om alles op film vast te leggen. En met dat filmen begint hij vandaag. Willemien vertelt wat er nog allemaal moet gebeuren. Op 15 maart wordt iedereen ingeënt. Dat is nieuw, dus ook heel spannend. Ik kijk de kring eens goed rond. Als ik vraag wat de stage precies inhoudt, vertelt Willemien dat de kinderen daar ondersteuning gaan bieden aan Fritz en Stanny bij de activiteiten op school. Ze gaan daar meehelpen een echte winkel op te bouwen. Hier worden o.a. zelfgemaakte sieraden en sleutelhangers verkocht aan de toeristen. Ik blader door de speciale stage werkmap. Dan valt mijn oog op de foto’s van de Mongoolse kinderen van de lagere school, die ze straks gaan helpen.  De leerlingen van hier hebben al een band met hen opgebouwd. Ze corresponderen met elkaar. En er wordt  iedere vrijdagmiddag een half uurtje geskyped met Fritz, Stanny en de kinderen. En dus ook vandaag en ik mag dit meemaken. Vragen in het Engels, over en weer zoals: Is het koud daar? Hoever zijn jullie met het winkeltje? En hoe oud ben je? komen voorbij. Er wordt enthousiast naar elkaar gezwaaid. Als ik even later hoor, dat Brenda op haar eigen verjaardag geld ingezameld heeft voor dit unieke project, ontroert mij dit diep. Maar ook de anderen, hebben op hun persoonlijke unieke wijze stuk voor stuk al hun steentje bijgedragen. Ze leven er allemaal steeds meer naar toe: naar 15 april, de dag van  het vertrek. Als ik die middag afscheid neem, lees ik het gewoon in hun ogen: De Dappere Dodo’s van de Hilt kunnen nu al bijna niet meer wachten tot het zover is.  En ik snap dit echt zo goed……

Noortje